Om u een beter beeld te geven van de Wet Zorg en Dwang, lichten we dit graag toe met een voorbeeld uit de praktijk.
Wat is de Wet Zorg en Dwang?
De Wet Zorg en Dwang geldt vanaf 1 januari 2020 en vervangt de Wet Bopz. Doel van Wet Zorg en Dwang is dat onvrijwillige zorg voor mensen met dementie of een verstandelijke beperking zo veel mogelijk wordt voorkomen. Vivium past in principe geen onvrijwillige zorg toe.
Soms kunnen mensen met dementie of een verstandelijke beperking niet altijd (meer) zelf inschatten wat goed voor hen is. De Wet Zorg en Dwang voorziet dan in een aantal mogelijkheden om toch zorg te bieden die noodzakelijk is. Onvrijwillige zorg is een allerlaatste middel. Daarvoor moet een stappenplan worden doorlopen.
De Wet Zorg en Dwang heeft een heel eenvoudig uitgangspunt: onvrijwillige zorg mag niet, behalve als er anders 'ernstig nadeel' dreigt en er geen andere oplossingen zijn om dat te bestrijden. ‘Nee, tenzij...’ dus. Daarbij moet de gekozen oplossing in de praktijk ook blijken te werken en in verhouding staan tot het nadeel dat bestreden wordt. En er moet worden gezocht naar oplossingen die voor de cliënt de minste nadelen hebben.
Wilt u alle informatie over de Wet Zorg en Dwang nog eens teruglezen? Kijk dan op www.vivium.nl/wet-zorg-en-dwang.
Kleding klaarleggen
Wat doe je als een bewoonster elke ochtend na het wakker worden de kamers van andere bewoners ingaat en daar wat rondscharrelt? Familieleden van medebewoners vragen om ingrijpen: alle deuren op slot. Maar is dat wel de beste oplossing? Soms helpt het om even stil te staan en goed naar de situatie te kijken. De zorg ging in gesprek met de familie van de bewoonster om erachter te komen waarom ze dit gedrag vertoonde. De bewoonster legde haar hele leven al kleren klaar op de stoel naast haar bed. Oók in het verpleeghuis, maar de nachtdienst ruimde de kleren ‘s avond netjes op. Elke ochtend zocht de bewoonster haar kleren. Toen de kleren op de stoel bleven liggen, stopte het dwalen.