Blog 12 - De voorbereiding op het onvermijdelijke
Blog 12 - De voorbereiding op het onvermijdelijke
Steeds meer mensen gaan naar de sportschool. Gezondheid is niet langer iets om vanzelfsprekend te vinden. De coronapandemie heeft ons als samenleving een spiegel voorgehouden. Zelfstandigheid staat hoog in het vaandel – de eigen regie, waar ik in mijn vorige blog over schreef. We bereiden ons tegenwoordig op van alles voor. Het doel: het behouden van een goede gezondheid, het verlengen van ons leven, het in stand houden van onze geestelijke vermogens.
Maar hoe bereiden wij ons voor op het onvermijdelijke? Wat als ons brein steeds meer hapert en het lichaam niet langer in dienst staat van de geest – zich gedraagt als een onwillig stuk vlees? Hoe bereiden wij ons dan voor op het onvermijdelijke? Niets is zekerder dan de dood. Blijven we vechten tot de laatste snik of nemen we afscheid vanuit verbinding? Kijken we onze dierbaren diep in de ogen en durven we niet alleen terug te kijken op ons gezamenlijke verleden, maar ook vooruit – niet met onze uiterlijke zintuigen, maar met ons innerlijke gezichtsveld.
Waar geloof je in? In de boeddhistische cultuur is dit een vanzelfsprekend onderdeel van het leven. Daar begint de voorbereiding al op jonge leeftijd; de dood maakt daar wezenlijk deel uit van het bestaan. In het kader van Positieve Gezondheid gaat het mij vooral om het denkproces: het besef dat gezondheid verder reikt dan ons fysieke omhulsel en ook onze geestelijke hoedanigheid omvat. Niet door onze ogen te sluiten en te hopen op het beste, maar door als hulpverleners te leren verder te kijken. Het onbenoembare benoembaar te maken – los van welk geloof dan ook. Voor mij betekent positieve gezondheid: het geloof in de eenheid van lichaam en geest, in de breedste zin van het woord.