Blog 14 - Goede voornemens

Het nieuwe jaar komt eraan, en dat is voor velen hét moment om vooruit te kijken. Zelf heb ik geleerd om óók terug te blikken — met dankbaarheid. Het leven is niet vanzelfsprekend, en juist daardoor is het zo kostbaar.

Ik denk terug aan de eerste keren dat ik weer buiten liep, door weer en wind, de rollator even aan de kant. Blij als een kind dat ik mijn eigen stappen weer kon zetten. Aan dat kopje koffie in restaurant Tafelberg, met een stukje appeltaart, na maanden van sondevoeding — iets ogenschijnlijk kleins, maar voor mij een enorme overwinning.

Ik zie nog hoe de ogen van mijn vrouw glunderden, terwijl ze me tegelijk scherp in de gaten hield. Hand in hand maakten we weer een wandeling over het strand. Dat zijn de momenten die me herinneren aan hoeveel er is om dankbaar voor te zijn, en dat het leven zomaar een andere wending kan nemen.

Samen blijven we terugkijken, en zo vind ik beetje bij beetje mijn oude zelf terug — maar dan in een nieuwe vorm. Mijn broer noemt me weleens “Asko Plus”. Misschien heeft hij gelijk.

Mijn goede voornemen? Blijven herinneren waar ik vandaan kom. Niet zoeken naar geluk in verre oorden, maar het herkennen in het hier en nu. Tevreden zijn met wat er ís.

Dat besef — die verschuiving in mijn denken — is misschien wel de grootste verandering van allemaal.